Voorwoord.

Deze reis hebben we in het voorjaar van 2017gemaakt en wel van 14 mei t/m 1 juli. De bedoeling is om in die periode een rondrit te maken door Engeland, Wales en Schotland. Hiervoor hebben we ruim van te voren een route uitgestippeld en vastgelegd in een routeboek en een plaats op de ferry gereserveerd  voor de heen- en terugreis, 15 mei van Calais naar Dover en 30 juni van Dover naar Calais. Voor het verblijf in de UK waren we tijdelijk "overzee lid" geworden van de camping en caravanning club en hadden we het boek inclusief sticker van Britstops aangeschaft  waar adressen in staan van pubs en boerderijen waar je gratis kunt overnachten met de camper. Ook hadden we het boekje "Kustroute Zuid Engeland" van Camperroutes.nl aangeschaft. Voor onderweg hadden we diverse landkaarten gekocht en ontbrak natuurlijk ook niet een navigatie apparaat. Tenslotte hebben we een dagboek bijgehouden waardoor u hieronder onze ervaringen van deze reis kunt lezen.

Zondag 14 mei 2017 dag 1

Vanmorgen zijn we om half tien richting Frankrijk vertrokken. De bedoeling is om de eerste nacht te gaan overstaan in Frankrijk en niet te ver van Calais af. Hiervoor hebben we de camperplaats in Gravelines uitgezocht. Na vier en een half uur rijden en twee tussenstops komen tegen drie uur aan op de camperplaats waar we nog een mooi plekje vinden met zicht een haventje want we staan hier dicht bij zee. Het is vandaag mooi weer en we besluiten dan ook om een stukje te gaan wandelen. We lopen langs de haven en dan nog een stukje langs het kanaal tot aan de kust waar we op een bankje genieten van het uitzicht op zee. Na enige tijd lopen we weer terug naar de camper en de rest van de dag brengen we in de camper door alleen even onderbroken voor een wandeling met Bincky, ons hondje. Morgen gaan we de oversteek maken naar Engeland, wel spannend want we zijn nog nooit met de camper in de UK geweest! 

Maandag 15 mei 2017 dag 2

Na een goede nachtrust stonden we om acht uur naast ons bed. We besloten om niet eerst te gaan ontbijten maar dit in de haven van Calais te gaan doen. Wel werd eerst de camper verzorgt d.w.z. grijs water lozen en de favoriete doos (chemisch toilet) te legen want bij onze eerste overnachtingsplaats in Engeland zijn er wat dat betreft geen voorzieningen. Na de verzorging van de camper zijn we naar Calais gereden wat slechts een half uurtje rijden was. Hoe dichter je bij Calais kwam des te meer kon je zien dat hier problemen waren geweest met vluchtelingen die graag de oversteek naar Engeland willen maken. De laatste kilometers naar de haven rij je op een weg met aan beide kanten een dubbele rij hekwerken die rijkelijk voorzien waren van prikkeldraad. Bij de haven zelf aangekomen stonden Britse militairen met M-16 geweren ons al op te wachten. Een van hen heeft de camper van binnen geïnspecteerd en goed bevonden waarna we door konden rijden naar de Franse grenscontrole, hier mochten we zonder de passen te laten zien doorrijden. Daarna kwam de Britse grenscontrole waar onze passen gescand werden en daarna konden we doorrijden naar het controlepunt van P&O ferry's waar we, nadat de hondenpas van Bincky was gecontroleerd  en zijn chip door Ria was uitgelezen, de nodige labels kregen omdat we een hond aan boord hadden en werd ons verteld in welke rij we moesten gaan staan bij de ferry. Van het ontbijten in de haven kwam niets terecht want we konden vrijwel meteen aan boord gaan. We hadden gereserveerd voor de ferry van  11.35 uur maar om dat er nog plaats was op de ferry die om 9.50 uur vertrok, konden we daarmee  de oversteek maken. Wij hadden daar geen bezwaar tegen omdat we dan mooi bijtijds in Engeland zouden zijn, temeer omdat de klok ook nog een uur moest worden teruggezet. De oversteek op zich ging zonder problemen en anderhalf uur later waren we in Dover. Ook het ontschepen verliep heel soepel en voor we het wisten reden we op de M20 richting Folkstone en konden we aan het links rijden wennen want dat was gewoon een kwestie van met de meute meerijden. Tegen 15 uur kwamen we in Newhaven aan onze eerste overnachtingsplaats in Engeland. We staan hier aan de kade met achter ons de krijtrotsen en voor ons de zee. Om daar terecht te komen moet je langs een parkeerwacht, een vriendelijk mannetje die je, nadat je drie pond hebt betaald, toegang verschaft naar de kade. 

Dinsdag 16 mei 2017 dag 3

Toen we gisteren de ferry afreden regende het wat maar toen we vanmorgen opstonden scheen de zon volop wat goed uitkwam want vandaag stond een bezoek aan Brighton op het programma. Brighton is van oudsher een badplaats waar veel mensen uit Londen hun vakantie doorbrengen, daarnaast is Brighton vooral bekend om zijn pier. Na het ontbijt zijn we vertrokken en daar aangekomen bleek het nog niet zo eenvoudig om een plekje voor de camper te vinden maar na enig zoekwerk vonden we een vrij plekje aan de boulevard en konden we de pier en de stad gaan verkennen. Bij de pier aangekomen bleek dat Bincky er niet op mocht dus zat er niet anders op om één voor één over de pier te wandelen. Eerlijk gezegd viel het ons wat tegen want er stond alleen een casino, wat speelhallen en kermisattracties op. Niet echt ons ding maar Brighton heeft gelukkig nog meer te bieden zoals  als een heel gezellige binnenstad en een mooi kasteel. Het is een oosters aandoend kasteel en wijkt dus erg af van de meer traditionele kastelen die je overal in Engeland vindt. Dit kasteel heeft George IV in 1815 laten bouwen om er weelderige feesten in te houden. Gelukkig is het kasteel tot op de dag van vandaag  nog vrijwel in originele staat. Na het bewonderen van het kasteel hebben we nog een paar uur door de smalle winkelstraatjes lopen struinen waar het gezellig druk was. Nadat Ria als afsluiting nog op een magnum had getrakteerd hebben we de camper weer opgezocht en zijn we terug gereden naar Newhaven om daar weer de nacht door te brengen. 

Paleis George IV

Brighton

Woensdag 17 mei 2017 dag 4

Vandaag gaan we afscheid nemen van het vriendelijke mannetje van de parkeerplaats in Newhaven en gaan we verder met onze trektocht door  Engeland. Het doel voor vandaag is Salisbury, wat 165km westwaarts ligt. De route gaat over provinciale wegen en over de M27 motorway. Hoewel we zoveel mogelijk autosnelwegen willen vermijden ontkomen we er niet altijd aan omdat een alternatieve weg domweg te veel tijd gaat kosten. Daarnaast was het vandaag helemaal niet erg want het was typisch Engels weer ofwel het regende en ook nog niet zo weinig ook. Van de omgeving hebben we dus ook niet echt kunnen genieten. We zijn om tien uur vertrokken uit Newhaven en we reden tegen half drie de camping op van de Camping en Caravanning Club waar van we voor drie maanden "tempory overseas member" van zijn. Deze club profileert zich als de "friendly" club en daar was niets aan gelogen want we werden uiterst vriendelijk ontvangen, alles werd goed uitgelegd en we kregen zelfs een plattegrond van Salisbury met informatie in het Nederlands. Tenslotte werden we ook nog naar de ons toegewezen plek geleid, wat wil een mens nog meer. Nou, eigenlijk wilde we wel dat het eens droog zou worden maar daar konden zelfs deze vriendelijke mensen niet voor zorgen. Ondanks de druilige regen besloten we toch maar naar het centrum van Salisbury te lopen wat nog een hele tippel was. Het leek ons wel een gezellige plaats maar daar echt goed over oordelen konden we niet want het was inmiddels al na zessen en alle winkels waren gesloten. Dat was ook het geval bij de mooie kathedraal van Salisbury die we dus alleen van de buitenkant konden bezichtigen. Na dat gedaan hebbende zijn we weer aan de lange terugweg naar de camping begonnen. Het regende nog steeds lichtjes en Bincky was inmiddels kletsnat geworden en zag er meer uit als een zwarte hond dan de witte die hij normaal is. Nadat we weer terug waren in de camper had Ria er nog een hele klus aan om hem weer een beetje toonbaar te maken en  in de originele kleuren te krijgen. De avond werd verder afgesloten met een filmpje en nu maar hopen dat het morgen wat droger is dan vandaag.   

Kathedraal van Salisbury

Donderdag 18 mei 2017 dag 5

Na een rustige nacht en een stevig ontbijt kon de stekker weer uit de stroompaal want we gingen weer rijden. Dit keer gelukkig onder wat betere weersomstandigheden dan gisteren want toen we opstonden scheen de zon weer en dat zou blijven doen tot tegen het eind van de middag want toen begon het weer een paar uurtjes te regenen. Vandaag was de eindbestemming Kennford waar we tegen een uur of twee aankwamen. We staan wederom op een camping maar dit keer van die andere bekende club uit Engeland, namelijk de Caravan en Motorhome Club. Trouwens ook heel vriendelijk mensen hoor. Zij bestieren de camping Exeter Racecourse en het gaat hierbij  om een racecourse voor renpaarden  en heeft dus niets te maken met autoraces. We zijn nog een heel stuk wezen wandelen naast de race baan maar hebben helaas geen enkel paard gespot, iets wat ons de volgende dag wel zou lukken  maar daarover morgen meer. Na de wandeling werd de dag in alle rust doorgebracht op deze toch al zeer rustige camping. 

Vrijdag 19 mei 2017 dag 6

Vandaag gingen we dwars door het Dartmoor National Park en dat hield in dat we ook voor het eerst met vrij smalle wegen werden geconfronteerd, tot nu toe was dat nog wel meegevallen. Het weer was vandaag wisselvallig en dat was jammer want mooi weer had het park meer recht aangedaan, met slecht weer is dat toch anders. Het is een heuvelachtig gebied met veel heide en gras en met weinig bomen. Er lopen veel schapen en paarden rond. Vooral met de schapen was het met passeren oppassen geblazen want velen hadden lammetjes die nogal onvoorspelbaar waren in hun gedrag. Niettemin wel een mooi gezicht. Onderweg zijn we vaak gestopt om van het uitzicht en de natuur te genieten mede omdat we wel de tijd hadden want onze komende overnachting was slechts 60km verderop in Tavistock wat aan de andere kant van het park ligt. Om de camping te bereiken moest je over een heel smalle weg waarbij we gelukkig geen tegenliggers tegen kwamen. De camping zelf zag er netjes uit en we kregen een mooi plekje met uitzicht op de heuvels. Ook op deze camping was het niet druk en daar houden we wel van. In de avond hebben we nog een wandeling gemaakt met Bincky, daarna wat tv gekeken en toen het bed weer opgezocht , morgen weer een nieuwe dag.  

Zaterdag 20 mei 2017 dag 7

Na een rustige nacht hebben we het kalm aangedaan, dus op het gemak ontbijten, de camper verzorgen en daarna nog een kop koffie gedronken alvorens weer met de camper de weg op te gaan. Vandaag rijden we naar een camping dicht bij Pentewan en dat is aan de kust van zuid Engeland. Ook vandaag is het weer ons niet gunstig gestemd, onderweg hebben we veel regenbuien en daarnaast is het ook nog eens erg druk op de weg dus echt opschieten doen we niet. Dat maakt ons echter niets uit, we hebben immers vakantie en maar 94 km af te leggen. Ondanks dit alles zijn we toch al in het begin van de middag bij de beoogde camping die echter  helemaal vol blijkt te staan en dus geen plekje voor ons had. De receptionist was echter zo vriendelijk ons te verwijzen naar een andere camping die honderd meter verderop aan de andere kant van de weg lag. Daar was gelukkig nog plaats genoeg wat misschien kwam om dat de camping "only for aldults" was, ofwel kinderen waren niet welkom, iets waar wij geen probleem mee hadden en hun hadden er weer geen probleem mee dat we Bincky bij ons hadden dus was iedereen mooi tevreden. Omdat we er al zo vroeg waren zijn we in de middag, het was inmiddels droog geworden, via een wandelpad naar Pentewan gelopen. Dat pad was nogal modderig wat inhield dat Bincky er weer niet uit zag en weer op een wasbeurt kon rekenen. Wat Pentewan betreft kunnen we kort zijn, een gezellig plaatsje maar helaas zonder zicht op zee, wat we, op het zachtst gezegd, een beetje teleurstellend vonden. Het duurde dan ook niet lang voordat we weer terug zijn gelopen naar de camping waar Bincky de beloofde wasbeurt kreeg, waar Ria een heerlijk diner maakte en waar we in de avond genoten van een hapje en drankje. Onze eerste week zit er op en tot nu toe vinden we het best mooi ondanks het wat wisselvalliger weer. Ook het links rijden went verrassend snel hoewel we het gevoel hebben dat de echt smalle wegen nog moeten komen. We hebben al een aantal campers gezien met kapotte spiegels dus dat wordt extra opletten de komende tijd! 

Zondag 20 mei 2017 dag 8

Mud Maid in de Lost Gardens of Heligan

Zoals de tekst bij bovenstaande foto al aangeeft hebben we vandaag een bezoek gebracht aan de Lost Gardens of Heligan. Volgens de campingbeheerster maar een half uur lopen vanaf de camping maar ze vergat er bij te vertellen dat het de hele weg wel bergop ging. Ze gaf ons een folder mee van de tuinen en drukte ons op het hart om bij de kassa te vertellen dat we lopend waren gekomen omdat we dan korting kregen op de entreeprijs. Wij vonden dat wel een beetje vreemd en hadden geen idee wat daarbij de achterliggende gedachte was.  Hoe dan ook, tegen elf uur hadden we de wandelschoenen aan en ging we op pad. Het was een mooie wandeling door de bossen die toch al met al een uurtje in beslag nam. Eenmaal aangekomen bij de kassa verteld dat we lopend waren en ja hoor er ging zo maar een paar pond van de entree prijs af. Omdat we ook nog eens seniorenkorting kregen konden we voor de helft van de originele prijs naar binnen. De lost gardens of Heligan bestaan al heel lang maar waren behoorlijk in verval geraakt. In de vijftiger jaren is men begonnen met het opknappen van de tuinen en vandaag de dag is het een van de mooiste tuinen in Engeland en trek het veel tuinliefhebbers. Het geheel bestaat uit verschillende thematuinen waar je urenlang kunt rond struinen iets wat wij dan ook gedaan hebben. Fijn was daarbij ook wel dat we eindelijk weer eens een mooie dag hadden getroffen met veel zon. Tegen drie uur hadden we het wel gezien en na een verkoelend ijsje zijn we terug gelopen naar de camping. Dit ging dit keer een stuk sneller want het ging nu bergafwaarts, nee niet met ons, maar met de wandelweg. Eenmaal weer terug bij de camper vonden we wel dat we een drankje hadden verdiend, dus werd het een biertje voor mij en een wijntje voor vrouwlief.    

Maandag 22 mei 2017 dag 9

Vanmorgen scheen de zon bij het opstaan en was er geen wolkje te bekennen dus waren we er snel uit, we blijven nog een dagje op deze camping staan mede omdat het ons hier wel bevalt. De stoelen gaan naar buiten, de korte broek gaat aan, het leesboek wordt gepakt en een verfrissend drankje wordt ingeschonken, kortom dit wordt een rustig dagje bij de camper, slechts af en toe even onderbroken om Bincky uit te laten. Prima vol te houden zo. Tegen de tijd dat Ria met het eten aan de slag gaat ga  ik even met de camper aan de slag, wat betekend grijs water lozen en fris water bijvullen. De favoriete doos doen we morgenvroeg wel want zoveel is wel zeker, morgen gaan we verder langs de kust van zuid Engeland, we hebben er zin in!  

Dinsdag 23 mei 2017 dag 10

Vanmorgen hebben we de camping om half tien verlaten, vriendelijk uitgezwaaid door het beheerdersechtpaar. Eerst maar eens naar de Lidl die we snel gevonden hadden want ik heb van hun een app op de telefoon staan waarbij je middels een topografisch kaartje kunt zien waar de dichts bijzijnde vestiging van hun is. We komen er graag want of je nu bij de Lidl in Nederland bent of in welk land dan ook, de inrichting is overal hetzelfde, zelfs het gebouw is standaard. Nadat we weer voor een week voedsel ingeslagen hadden ging het via een mooie route langs de kust naar Saint Mawes, een gezellig kustplaatsje met een klein kasteeltje. Vervolgens reden we naar Marazion. Je kunt daar op twee manieren komen, een heel eind omrijden om dan via een brug de Fal river over te steken of een stuk dichter bij Mawes gebruik te maken van de King Harry ferry die je de Fal river over helpt, kosten 10 pond, vaartijd 10 minuten. Voordat laatste hebben wij gekozen, het scheelde een hoop tijd en de route was veel mooier. Eenmaal de Fal river over volgden we weer de de kust om in Marizon terecht te komen. Marizon is een zeer toeristisch plaatsje en dat is natuurlijk niet voor niets zo. Van hieruit kun je namelijk bij eb lopend naar Saint Michaels Mount een eiland in zee wat ons sterk doet lijken op Saint Mon Michel in Frankrijk  waar we ook geweest zijn en die ons een stuk mooier lijkt dan Saint Michaels Mount. We kunnen dat niet met zekerheid zeggen want we zijn nu niet op het eiland  geweest en dat was niet omdat het vloed was op het moment dat wij daar waren want dan kun je er wel met de boot heen, maar dat kwam meer omdat honden op het eiland niet waren toegestaan en wij geen zin hadden om Bincky zolang alleen in de camper achter te laten op deze ook weer zonnige dag. We hebben dan ook op de parkeerplaats wat gegeten met zicht op het eiland en zijn daarna verder gereden want waar we stonden mocht niet overnacht worden. Uiteindelijk kwamen we in Newlyn terecht waar we de camper op een parkeerterrein hebben gezet met zicht op zee, eigenlijk wel een mooie plek om te overnachten.

Woensdag 24 mei 2017 dag 11

Na een rustige nacht en ontbijt op het mooie plekje wat we gevonden hadden gingen we weer op pad langs de Engelse zuidkust. De eerste stop van de dag was in Porthcurno een niet geheel onbekend plaatsje want hier heb je twee dingen die je kunt doen. Ten eerste naar een voorstelling gaan in het Minack theatre. Het theatre bevind zich op de kliffen met een fantastisch uitzicht op zee. Ten tweede kun je genieten van de baai bij Porthcurno. Vlakbij het theatre heb je een heel mooi zicht op de baai, een van de mooiste in heel Engeland. Helaas was het theatre gesloten maar hebben wel kunnen genieten van de baai van Porthcurno die inderdaad heel mooi en was misschien nog wel mooier was geweest als de zon volop had geschenen maar dat was pas later op de dag het geval. 

Baai van Porthcurno

Na een tijdje van het uitzicht genoten te hebben zijn we door gereden naar Lands End, het meest zuidelijke punt van Engeland. Gezien het aantal touringcars, auto's en campers wisten we alvast dat dit een erg toeristisch plekje was. Nadat we de 8 pond parkeergeld hadden betaald en een plekje hadden gevonden voor de camper konden wij ook richting Lands Ens lopen. Al met al viel het ons wel een beetje tegen, veel souvenirwinkeltjes, wat eettenten en een richtingaanwijzer met daarop hoever het zwemmen was om in New York te geraken. We hielden het vrij snel voor gezien en na een kop koffie werd de camper weer gestart voor het laatste stuk naar de eindbestemming voor vandaag zijnde het kustplaatsje Tintagel. 

Lands End

Tegen drie uur kwamen we in Tintagel aan, weer een gezellig plaatsje aan de kust. De parkeerplaats waar je ook met de camper mag overnachten was snel gevonden maar daar werden we ook alweer snel van afgestuurd want morgenvroeg  gingen ze de belijning van de parkeervakken opnieuw witten. We mochten daarom op het grasveld naast het parkeerterrein gaan staan iets waar we wel mee konden leven want het was heel mooi weer en konden we zodoende mooi buiten zitten. Uiteraard moest wel het parkeergeld betaald worden maar de prijzen waren hier een stuk milder dan in Lands End, 3,50 pond inclusief overnachting.

Genieten in Tintagel!

Donderdag 25 mei 2017 dag 12

Toen we opstonden scheen de zon al weer volop en beloofde het weer een mooie dag te worden. We besloten dan ook om na het ontbijt een wandeling langs de kust te maken en niet naar het kasteel van Tintagel te gaan waar volgens de legenden Koning Arthur geboren zou zijn en in het verleden functioneerde het kasteel als zetel voor de koningen van Cornwall, het graafschap waarin Tintagel ligt. Van het kasteel is niet zo heel veel meer over voor ons dus de reden om te gaan wandelen. We denken dat het geen verkeerde keus was want het wandelpad ging vlak langs de kliffen met een geweldig uitzicht op de omgeving. Ook kwamen we langs een oud kerhof waar de tijd stil leek te hebben gestaan. Al met al een zeer indrukwekkende wandeling en meteen de mooiste tot nu toe.

Het is mooi wandelen in de omgeving van Tintagel

Maar goed aan alles komt een eind dus ook aan deze wandeling. Als we weer terug zijn in de camper nemen we nog een kop koffie en verlaten we Tintagel om op weg te gaan naar Clovely waar we een tussenstop willen maken om het dorp te bezichtiging. Op de weg er naar toe stuiten we op een omleiding en raken we de weg volledig kwijt omdat de omleiding niet verder aangegeven wordt. Het gevolg is dat we een ontzettend eind omrijden en voor een deel op zeer smalle wegen terecht komen. Uiteindelijk komen we toch zonder ongelukken bij Clovely terecht waar we de camper boven op de klif op het parkeerterrein  bij het bezoekerscentrum neerzetten. Je mag Clovely namelijk niet met de auto in en al helemaal niet met een camper. Daarnaast moet je ook nog entree betalen om het dorp te kunnen bezoeken want het dorp blijkt in particuliere handen te zijn. Dus maar braaf getaald en dat was Clovely ook wel waard want het dorpje ligt schitterend tegen een klif aangeplakt. De hoofdstraat loopt stijl naar beneden en bestaat uit kinderkopjes. Het bevoorraden van de winkeltjes en eetgelegenheden geschiet met sleeën voort getrokken door ezels. Die sleeën zie je dan ook vrijwel bij elk huis staan. We hebben echt genoten van het bezoek aan Clovely hoewel we toen we alles gezien hadden natuurlijk wel weer helemaal naar boven moesten klimmen.

Na dat we terug waren bij de camper hebben we onze weg vervolgd naar de eindbestemming voor vandaag, een camping in de buurt van Lynton. Maar ook dit keer zit het ons niet mee als we voor de tweede keer de A39 moeten verlaten, nu voor een ongeluk. Een vrouw vraagt ons waar we naar toe willen en als we zeggen naar Lyton wijst ze ons een alternatieve weg. Ze stuurt ons echter een zeer smalle weg op maar we net met de camper op passen en die ook nog zo'n 7km lang is. We hopen maar dat niemand ons tegemoet komt en dat gebeurt gelukkig ook niet en na enige tijd komen we inderdaad weer op de A39 uit en dan is het nog slechts een kwestie van tijd voor we op de camping zijn waar we moe maar voldaan de rest van de dag doorbrengen. 

Vrijdag 26 mei 2017 dag 13

Na een heerlijk ontbijt en met heel zonnig weer, jaja we treffen het de laatste tijd wel met het weer, lieten we de camping achter ons en in feite zuid Engeland ook eigenlijk wel. De bedoeling was om vandaag naar een camping in de buurt Bath te rijden wat een mooie stad moest zijn. Of dat zo is weten we niet want door omstandigheden zijn we niet in Bath geweest, maar daarover later meer. Ook voor deze rit hadden we weer een mooie route uitgestippeld waarbij het eerste deel door het Exmoor national park ging. Het park is een beetje vergelijkbaar met het Dartmoor park waar we al waren geweest. Het was dus echt weer genieten van de natuur. Vervolgens reden via Bridgwater naar Cheddar, bekend van de kaas maar vlakbij Cheddar heb je ook een mooie kloof, de Cheddar gorge waar we door heen wilden rijden. Miep van de navigatie besliste echter anders en stuurde ons in het zeer drukke Cheddar via een andere weg naar Wells onze volgende bestemming. Gezien het weer hadden we geen zin om weer terug te rijden en om alsnog door de kloof te rijden. Het werd dus Wells waar we bij de Tesco een plekje vonden voor de camper. Wells is een heel mooie stad met ook weer een indrukwekkende kathedraal met daarnaast het Bisschoppelijke paleis en iets verderop het 15e eeuws Vicar's place. We hadden dus genoeg te bekijken en we hebben dan ook zeker een paar uur rondgedwaald in deze mooie stad. Daardoor werd het wat laat in de middag en dus tijd om weer terug naar de camper te gaan om op zoek te gaan naar de uitgezochte camping. Deze was snel gevonden maar helaas was deze camping  helemaal volgeboekt wat fijn voor de beheerder was maar minder fijn voor ons. We zijn toen maar doorgereden naar de park&ride van Bath maar daar mocht je niet overnachten. Het was inmiddels al bijna zes uur en we hadden nog geen overnachtingsadres. Gelukkig bracht de NKC app uitkomst en hebben we via deze app een camping in de buurt gebeld en zij hadden nog plaats voor een nacht. Om de camping te bereiken moesten we ongeveer 10km rijden maar ook dit keer hadden we helaas te maken met een omleiding en kwamen we in een gigantische file terecht waardoor we pas tegen acht uur op de camping verschenen waar ze gelukkig op ons gewacht hadden en waar we alsnog een plekje toegewezen kregen. Na dat we op onze pek stonden hebben we een broodje knakworst gegeten en hebben we verder niets meer gedaan, we waren wel een beetje klaar met deze dag waarin weer de nodige ongeplande dingen zijn gebeurd.  

Zaterdag 27 mei 2017 dag 14

We hebben de afgelopen nacht weinig geslapen omdat het bij het slapen gaan nog erg warm was en we dus alle dakluiken hadden openstaan. Het weer sloeg echter in de nacht om wat gepaard ging met regen en hevige onweer. Nadat we alle luiken dicht hadden gedaan zijn we weer in bed gedoken maar Bincky is ontzettend bang als het onweert en dan trilt ie als een rietje dus die moest getroost en beschermd worden vandaar de weinige slaap. Tegen de morgen was het weer droog maar was het behoorlijk afgekoeld. We hadden inmiddels te horen gekregen dat we nog wel wat langer op de camping mochten blijven staan dus besloten we gezien het weer niet meer naar Bath te gaan maar er een rustdag van te maken. Nadat we de camper wat gekuist hadden was het tijd voor de koffie en werden de leesboeken weer te voorschijn gehaald. In de loop van de middag klaarde het behoorlijk op en liet de zon zich ook weer zien. Daar we Bincky toch uit moesten laten besloten we er een wat langere wandeling van te maken. We liepen eerst dwars door het dorp heen om daarna via een aangegeven wandelpad ruim om het dorp heen te lopen. Onderweg moesten we door een weiland heen met knap nieuwsgierige stiertjes en  prezen we ons gelukkig dat we niets in het rood aan hadden haha. Na ook nog een kerk bewonderd te hebben en een tijdje door de weilanden te hebben gestruind zijn we terug gelopen naar de camper om de dag weer verder in gepaste rust door te brengen. 

Zondag 28 mei 2017 dag 15

De komende week hebben de Engelsen Bank hollyday, wat inhoudt dat half Engelang met de camper of caravan een weekje op stap gaat en het daardoor ook drukker is op de weg. Voor ons een goede reden om op deze zondag bijtijds weer verder te trekken. Tegen negen uur verlaten we dan ook de camping om ons eerst door Bristol heen  te worstelen om vervolgens over de M48  via de de Seven bridge, een tolbrug, de Severn river over te steken. Daarna rijden we Wales in en volgen we via de A466 de Whye river een prachtige route om te rijden en een mooie eerste kennismaking met Wales. Vlakbij Trefynwy rijden we Wales al weer uit en vervolgen we onze weg naar Hereford waar we tegen twee uur in de middag zijn. De camperplaats is een veldje naast de plaatselijke roeivereniging die ook de uitbater is van deze camperplaats. Vlak tegenover ons veldje is een tijdelijke camping ingericht want er zijn dit weekend roeiwedstrijden, wij staan pal aan de Whye rivier samen met nog een andere Nederlandse camper. Met dit Nederlandse stel wisselen we wat vakantie ervaringen uit en zij adviseren ons om ook even een kijkje in Hereford te nemen wat we dan ook doen. Het is een leuke plaats met ook dit keer weer een mooie kathedraal. Als we terug zijn kijken we nog even naar het roeien en zie ik op tv Tom Dumaulain de Giro Italia winnen. Na het eten maken we met Bincky een lange wandeling langs de rivier en daarna is het zo weer bedtijd en zit er weer een mooie dag op.           

Hereford

Maandag 29 mei 2017 dag 16

Vandaag staat er een reisdag van 190 km op het programma en de route loopt voor het grootste deel door Wales om uiteindelijk uit te komen in de buurt van het plaatsje Gellidyan.  Vandaag geen snelwegen enkel provinciale en dus landelijke wegen. Helaas werkt het weer vandaag niet mee want hadden we gisteren nog zon, vandaag was daar geen sprake van, de lucht was grijs en onderweg kregen we te maken met talrijke regenbuien. Dat was jammer want met de gekozen route was niets mis mee, we reden door een mooi heuvelachtig landschap dat vooral heel groen was en dat wil dus zeggen dat het hier wel vaker regent. Jammer want  je krijgt dan toch minder mee van de omgeving dan bij droog en zonnig weer. Tegen drie uur in de middag kwamen we bij de camping aan met de de mooie naam "Coed y LLwyn Caravan and MotorhomeClub site" waar ze nog wel een plaatsje voor ons hadden. Gelukkig maar want tegen zessen stond de camping helemaal vol. Het was meteen ook de duurste camping waar we tijdens deze vakantie trip hebben gestaan want omdat het Bank hollyday was hanteerden ze de hoogseizoenprijzen dus of ik maar zo vriendelijk wilde zijn om 37 pond af te tikken toch altijd nog zo'n kleine 43 euro. Maar goed het regende en het was te laat in de middag om nog op zoek te gaan naar een andere camping dus ik was wel  zo vriendelijk om aan hun verzoek te voldoen zij het niet van harte. De rest van de dag hebben we in de camper door gebracht want het was en bleef slecht weer. Hopen dat het morgen beter is, want hoe dan ook, morgen verlaten we deze camping weer haha.  

Dinsdag 30 mei 2017 dag 17

Portmeirion

Afgelopen nacht heeft het de hele tijd geregend en bij het opstaan regent het nog steeds. Na het ontbijt maken we eerst nog gebruik van alle faciliteiten van de camping alvorens in de regen te vertrekken. Ons eerste doel is het dorpje Portmeirion wat op een schiereiland ligt bij de kust. Als we daar aankomen en de camper op de grote parkeerplaats zetten is het waarachtig droog. Portmeirion is een in mediterrane stijl gebouwd dorpje met een hotel en een aantal cottages. Het is ontworpen door de architect  Sir Claugh William-Ellis en in 1933 is met de bouw begonnen, uiteindelijk was het in 1972 geheel voltooid. Het is particulier bezit en dus moet er, zoals we al eerder mee hebben gemaakt, entree betaald worden. Als je er rondloopt doet het geheel wat vreemd aan zo in het verder zo ruige landschap van Wales. Ons deed het een beetje denken aan Disney Parijs maar dan zonder de daar bijbehorende attracties. 

Nadat we weer terug in de camper waren en we een kop koffie achter de kiezen hadden hebben we de voor vandaag uitgestippelde route weer opgepakt. Het volgende doel was het kasteel in Caernarfon maar daar zijn we niet geweest, rondom Caernarfon zat het verkeer muurvast en leek het ons beter om maar met horten en stoten door te rijden richting Chester waar we de nacht wilden doorbrengen. We gingen er maar vanuit dat we tijdens deze trip nog wel meer kastelen tegen zouden komen en het dus niet zo erg was om er eens eentje over te slaan. Onderweg zijn we nog wel even van de doorgaande weg afgeweken om bij de plaatselijke Lidl weer de voorraden voor een week bij te vullen want dat was weer hard nodig. Vlak voor Chester gingen we de onzichtbare grens over tussen Wales en Engeland en hadden we dus Wales achter ons gelaten. De camperplaats in Chester op het Little Roodee Car Park was snel gevonden en een mooi plekje voor de camper ook. Nadat we acht pond in de parkeerautomaat hadden laten glijden voor de overnachting konden we met een gerust hart Chester in wandelen. Het moet gezegd worden, Chester verraste ons, het is een drukke maar mooie plaats en met name bekend om zijn vakwerkhuizen, de Chester Rows. Veelal winkels welke zich zowel op de begane grond als op de eerste etage bevinden. Men zegt wel dat dit de voorlopers waren van de huidige overdekte winkelcentra's. We hebben ons de rest van de middag prima vermaakt in deze gezellige plaats. Tegen zes uur gingen we dan ook moe maar voldaan terug naar de camper waar we de avond verder hebben doorgebracht. 

Chester

Woensdag 31 mei 2017 dag 18

Na een rustig verlopen nacht worden we wakker terwijl de zon al vrolijk naar binnen schijnt dat belooft dus een mooie warme dag te worden en dat werd het dan ook. Vandaag gaan we Chester alweer verlaten en rijden we naar het Lake district een rit van 200 km welke grotendeels over de M6 gaat waardoor we zo mooi tussen de steden Liverpool en Manchester door kunnen glippen want we hebben niet echt de behoefte deze plaatsen met een bezoek te vereren en al zeker niet  na die verschrikkelijke aanslag op 22 mei jongstleden in Manchester. Als we het Lake district in rijden merken we meteen dat het nog steeds Bank hollyday is want het is er heel druk. We rijden langs leuke plaatsjes veelal gelegen aan een van de vele meren maar daar staan alle parkeerplaatsen mudvol en het lukt ons dan ook niet om een plekje te vinden. We rijden dan ook via een schitterende weg door naar Keswick om daar de B5289  richting Rosthwaite te nemen een belachelijke smalle weg met veel tegenliggers waardoor je soms zelfs achteruit moet rijden om elkaar te kunnen passeren. Gelukkig bereiken we met behoud van beide zijspiegels en zonder ongelukken camping Chapel House Farm welke mooi in de midden in de natuur ligt. De camping is erg basic, niet meer dan een een wei waar de tenten  voor de verandering de overhand hebben ten opzichte van de campers en de caravans. Ook het sanitair is vrij primitief maar dat hebben we ook aan boord dus daar zitten we niet zo mee.  We mogen gaan staan waar we willen en dat wordt dan midden op de wei. De stoelen vervolgens rap buiten gezet en de rest van de dag onder het genot van een drankje hebben we genoten van de omgeving.  

Donderdag 1 juni 2017 dag 19

Vandaag blijft de camper staan waar hij staat want we blijven hier nog een dagje. Na het mooie weer van gisteren worden we nu bij het opstaan geconfronteerd met veel bewolking en waait het ook stevig, het is echter wel droog, dat scheelt dan wel weer. Niettemin brengen we de morgen in de camper door met wat leesvoer waarbij we een paar keer opgeschrikt worden door een donderden kabaal en zien we straaljagers en zelfs een Sinouk helikopter heel laag door het dal vliegen, wel een spectaculair gezicht maar toch ook een nogal wrede verstoring in dit prachtige en verder stille  natuur gebied. In de middag hebben we toch maar de wandelschoenen aan getrokken om een fikse wandeling te maken door dit mooie natuur gebied en dat was dan ook echt genieten. Na een paar uur waren we weer terug op de basis en werd de rest van de dag in alle rust door gebracht.

Wandelen in het Lake district

Vrijdag 2 juni 2017 dag 20

Tegen de tijd dat we gisteren naar bed gingen begon het te regenen en dat heeft het de hele nacht verder ook gedaan. om acht was het bij het opstaan echter droog en dat zou het de rest van de dag ook blijven. Achter in de middag werd het zelfs zonnig en warm. Aan de snel wisselende weersveranderingen zijn we inmiddels wel gewend en daar kijken we dus niet zo meer van op. Vandaag gaan we het mooie Lake district verlaten en tevens ook Engeland voor een tijdje want we trekken  Schotland in, iets waar we ons erg op verheugen. Om in Schotland te geraken moeten we 100 km rijden dus niet zoveel en dat is wel mooi omdat we niet echt hard op kunnen schieten omdat veel Engelsen een einde maken aan hun Bank hollyday en weer huiswaarts keren. Toch zijn we in het begin van de middag in het wel bekende Gretna Green, wat net over de grens in Schotland ligt. Het is de plaats waar (te) jonge stelletjes gingen trouwen omdat het in Engeland niet toegestaan was zo jong te trouwen. Dat trouwen gebeurde in de Black Smitse waar nu nog steeds getrouwd wordt maar nu zijn de stelletjes van alle leeftijden. Nadat we de camper op een van de grote parkeerplaatsen hadden gezet hebben wij natuurlijk ook even een kijkje genomen bij de Black Smitse. Nadat Ria zich had laten vereeuwigen met een Schotse doedelzakspeler en Bicnky getrakteerd  werd op een Schots jasje zijn we weer terug gewandeld naar de camper en zijn we door gereden naar Ecclefechan waar we de nacht door doorbrengen op de plaatselijke camping.    

Welkom in Schotland!

Zaterdag 3 juni 2017 dag 21

Ondanks het feit dat de camping in Ecclefechan vrij dicht bij de autosnelweg ligt hebben we toch wel goed geslapen en stonden we om acht uur naast ons bed om aan het vaste ochtendritueel te beginnen d.w.z. manlief met Bincky aan de wandel en vrouwlief met het ontbijt aan de slag. Na het ontbijt de camper nog even verzorgt om daarna op pad te gaan naar onze eerste bestemming van deze dag, het plaatsje Lockerbie waar in 1988 een vliegtuig door een terroristische aanslag is neergestort op een woonwijk. Hierbij kwamen 259 mensen in het vliegtuig om en 11 op de grond die in de wijk woonden waar delen van het vliegtuig op waren neergestort. We zijn Lockerbie ingereden en nadat we een plekje voor de camper hadden gevonden, zijn we de woonwijk ingelopen, daar vonden we wel een kleine gedenkplaat maar niet het memorial. Navraag leerde ons dat we daarvoor op het kerkhof moesten zijn wat net buiten Lockerbie lag. Daar aangekomen waren we diep onder de indruk van het memorial, als je al die namen ziet besef je pas welke verschrikkelijke gevolgen deze zinloze aanslag heeft gehad.

Nadat we weer terug waren bij de camper hebben we Lockerbie verlaten en zijn we op weg gegaan naar onze bestemming voor vandaag, het kustplaatsje Girvan waar we tegen half drie in de middag aankwamen. De  fraaie route ging  deels langs de kust en deels via een heel mooi natuurgebied. We staan nu aan de boulevard en hebben zicht op zee. Een mooie plek maar tevens ook een erg winderige plek wat merkbaar is door het schommelen van de camper.  We lopen nog even het dorp in en kijken waar we morgen moet zijn want dan is er het nodige te doen in Girvan en daarom blijven we hier ook twee nachten overstaan.    

Memorial op het kerkhof van Lockerby

Zondag 4 juni 2017 dag 22

Ook vandaag hadden we weer een dag met mooi weer te pakken en dat kwam goed uit want in de middag was er de Carrick  Lowland Cathering met Schotse activiteiten als optredens van pipebands, Schotse dansen en highland games. Daarnaast waren er allerlei kraampjes en een kleine kermis. In het begin van de middag waren we dan ook op Victoria place waar het hele gebeuren plaatsvond. Het werd al met een gezellige middag en genoten we van alles wat ons voorgeschoteld werd. We hebben ook nog even gelachen om een hond die op de maat van de muziek van een van de pipebands mee jankte. Volgens de eigenaar van de hond deed ie dat altijd. De middag sloten we in stijl af want voor het eerst sinds we in de UK zijn kochten we bij een take away chips en fisch wat we uiteraard in kranten verpakt meekregen. In de camper kwamen wij tot de conclusie dat de fisch best wel lekker was maar dat de chips veel te vet waren, de olie droop er gewoon uit. Wat ons betreft zou het dan ook bij een eenmalige ervaring blijven. De avond hebben we in alle rust doorgebracht in de camper na een mooie en zonnige dag in Girvan. Morgen trekken we weer verder.  

Maandag 5 juni 2017 dag 23.

Na een stormachtig nachtje met veel regen brak omstreeks acht uur voor ons weer een nieuwe dag aan. De wind was inmiddels gaan liggen en het was ook droog. Op een enkel buitje na bleef het vandaag ook droog en liet de zon zich van tijd tot tijd zien. Vandaag een reisdag van 155km om bij ons einddoel te komen, het plaatsje Luss aan het loch Lomond. Onderweg hebben we twee tussenstops gemaakt. De eerste was bij het Culzean Castle. Het is gebouwd in opdracht van David Kennedy de 10e graaf van Castillis. Het kasteel is gebouw itussen 1777 tot 1792. In 1945 kwam het in handen van de Nation Trust for Scotland die in het zelfde jaar een appartement voor de rest van zijn leven in bruikleen gaf aan Dwight D Eisenhower voor zijn rol als opperbevelhebber van de Geallieerde strijdkrachten tijdens de tweede wereld oorlog. Voordat hij overleed heeft hij slechts vier keer gebruik gemaakt van het kasteel, toch nog altijd drie keer meer dan wij want wij houden het bij slechts een keer. Eerst hebben we een uitgebreide wandeling met Bincky gemaakt door de omliggende tuinen waarna wij zonder Bincky het kasteel van binnen hebben bekeken. Na een uurtje hadden we het wel gezien en zijn we vertrokken naar Ayr om daar weer voor een week levensmiddelen in te slaan. Vervolgens zijn we, zonder ons te verrijden in de omgeving van Glasgow, naar Luss gereden waar we op de camping staan van onze frienly club, de club waar wij ook tijdelijk lid van zijn. Misschien kregen we door dat feit een heel mooi plekje toegewezen met het zicht op loch Lomond, meteen het grootste loch van heel Groot Brittannië.  Na het avondeten zijn we nog even Luss in gelopen wat een alleraardigst dorpje is. 

Culzean Castle

Loch Lomond

Dinsdag 6 juni 2017 dag 24 

Woensdag 7 juni 2017 dag 25

We weten het nu zeker, soms zijn dromen geen bedrog want toen we opstonden was de lucht mooi blauw en scheen de zon volop. Daar waren we heel blij mee want vandaag stond er een hele mooie route door de highlands op het programma. Maar voor dat we daar aan toe waren hebben we eerst de gardens van Ardvaine bezocht, net als de Engelsen zijn de Schotten verzot op tuinen. Deze ligt aan de weg tussen Lochgilphead en Oban. Het is een mooie tuin en vanuit deze tuin heb je ook een mooi zicht op de Atlantische oceaan. 

Gardens Ardvaine

Na het bezichtigen van de tuinen zijn we via de A816 naar Oban gereden en vervolgens via de A85 naar Connel. Ons einddoel voor vandaag was Fort William en dan kun je in Connel kiezen voor een korte route naar Glencoe of voor een aanzienlijker langere route maar die is veel en veel mooier. Aangezien het nog vroeg in de dag was en ook nog eens heel mooi weer hebben wij gekozen voor de lange route en daar hebben we geen spijt van gehad want je komt dan door een prachtig gebied met een ongekende schoonheid, zeker als je zoals wij, houdt van de highlands met zijn ongerepte natuur. De lange route gaat over de de A85 richting Taynuilt om vervolgens in Tyndrum terecht te komen . Daar hebben we vervolgens de A82 genomen, ongetwijfeld het mooiste stuk van de toch al prachtige route. Uiteindelijk kom je dan ook in Clencoe terecht en reden we van daaruit het laatste stuk over de A82 naar Fort William. Daar staan we nu op de gelijknamige camping met zicht op de Ben Nevis, de hoogste berg van het Verenigd Koninkrijk en hebben we er een zeer indrukwekkende dag opzitten.

Genieten in de Highlands

Donderdag 8 juni 2017 dag 26.

  Vandaag bleven we nog een dagje op de camping dus konden we het rustig aan doen met een lekker ontbijtje, een mooi leesboek en af en toe naar buiten kijkend om wandelaars de Ben Nevis op te zien lopen, iets waar wij ons maar niet aan gewaagd hebben. Vanmorgen was het bewolkt maar wel droog en dus zijn we met de camper naar Fort William gereden want om te gaan lopen lag de camping net iets te ver van het plaatsje af. Nadat we een plekje op de long stay parking hadden gevonden voor de camper zijn we Fort William ingelopen. Fort William bestaat eigenlijk uit een heel lange hoofdstraat waar je ook de talloze souvenirs- en sportwinkels vindt. Het is duidelijk, Fort Williams moet het alleen van de Ben Nevis hebben, zomers kun je er mooi wandelen en klimmen en in de winter is het een skigebied. We zijn ook nog even naar het fort gelopen waar de plaats zijn naam aan ontleend maar dat fort stelt werkelijk helemaal niets voor, zelfs de kanonnen zijn van steen, pure armoede dus. 

Fort Williams

Ben Nevis

Afgelopen nacht heeft het behoorlijk lang en stevig geregend en ook met het opstaan regende het maar dan wel een stuk zachter. Het kon echter niet voorkomen dat Bincky weer eens een nat pak opliep bij het uitlaten. Na het ontbijt en de verzorging van de camper hebben we de camping verlaten en zijn we naar het vlakbij het Fort Williams gelegen Banavie gereden waar we een kijkje hebben genomen bij de acht op elkaar volgende sluizen in het Caledonian kanaal. Het schutten van een boot duurt hier wel eventjes. De bedoeling was om vervolgens door te rijden naar Malaig om daar de ferry naar het eiland Sky te nemen maar dat hebben we niet gedaan gezien de weersverwachting voor de komende dagen. Het werd dus een rit naar Balmacara wat dicht bij een brug ligt waar je ook de oversteek kunt maken naar het eiland Sky. Vanuit Banavie zijn we naar Invergarry gereden en vervolgens via de A835, wederom een mooie weg, naar Balmacara gereden waar we op de plaatselijke camping willen gaan staan. Onderweg hebben we twee stops gemaakt. De eerste was bij het Commando Memorial en de tweede stop was bij het Eilean Donan Castle. Het Commando Memorial ligt vlakbij het dorpje Spean Bridge en is opgedragen aan de mannen van de Britse Commando Forces tijdens de tweede wereldoorlog. Bij het memorial vindt je ook een garden of Remembrance met veel kleine gedenktekens voor commando's die zijn gestorven in recente conflicten als de Falklandoorlog of in Afghanistan en Irak. De tweede stop was dus bij het  Eilean Donan Castle welke stamt uit het begin van de dertiende eeuw en is het meest gefotografeerd kasteel van Schotland. In feite ligt het kasteel op een eiland. Het kasteel ligt op een plaats waar drie lochs samen komen te weten loch Long, loch Duich en loch Alsh. Na het bezoeken van het kasteel was het nog slechts 10km rijden naar de camping in Balmacara. Het is een geen grote camping en het is er ook niet druk omdat de meesten doorrijden naar een camping op het eiland Sky. Wij vinden het prima zo, het weer is inmiddels ook opgeklaard, het zonnetje schijnt  dus de stoelen kunnen naar buiten en onder het genot van een drankje genieten we van de rest van de middag. Als de schemering invalt moeten we de camper in want we krijgen voor het eerst tijdens deze vakantie met de midgets te maken, hele kleine vliegjes die nogal irritant bijterig zijn. 

Commando Memorial

Eilean Donan Castle

Zaterdag 10 juni 2017 dag 28

Vandaag was het de bedoeling het iets verder gelegen eiland Sky te bezoeken maar daar zien we vanaf want het weer is totaal omgeslagen, het is beestenweer, de regen komt met bakken de lucht uit. Normaal is het in de loop van de ochtend wel droog maar zo niet vandaag, Dit keer bleef het hard regenen tot een uur of half vijf. We zijn dan ook alleen maar de camper uit geweest om Bincky uit te laten, hoewel, na half vijf kwam de zon weer tevoorschijn en konden we waarachtig ook nog even buiten zitten. Gezien de ervaringen met het weer hebben we besloten om het vanaf nu van dag tot dag aan te zien om te bepalen hoe ver we Schotland nog ingaan. Hoe dan ook, morgen trekken we weer verder. 

Zondag 11 juni 2017 dag 29

Als we vanmorgen opstaan schijnt de zon maar dat doet hij helaas niet lang, nog voordat we deze rustige camping verlaten hebben we alweer de eerste bui te pakken en deze dag zouden er nog vele volgen. Voordeel van buien is dat het tussen de buien droog is en dat scheelt toch wel weer iets en dus blijven we optimistisch. Vandaag hebben we een reisdag dus zullen we toch al veel in de camper zitten. We krijgen vandaag ook voor het eerst te maken met single track road's. Het lijkt niet prettig rijden maar dat is het wel wat ons betreft want in tegenstelling tot de smalle wegen in Engeland zijn hier genoeg zogenaamde passing place waar je kunt uitwijken voor tegemoet en achterop  komende auto's. De Schotten zijn heel hoffelijk en geven ons in de meeste gevallen voorrang als we er aan komen met onze camper wat natuurlijk wel fijn is. Veel verkeer is er trouwens niet in dit deel van Schotland, soms kom je tijdenlang niemand tegen . Al met al was het een mooie route en kwamen we onderweg ook nog een paar Nederlandse vrouwen tegen die een weekend in Schotland waren en met een gehuurde auto de highlands aan het verkennen waren. Halverwege de middag kwamen we in Kinlochewe aan waar we de nacht wilden doorbrengen maar vrouwlief had niet zo'n goed gevoel bij de uitgezochte plek. We zijn dan ook doorgereden en kwamen na een paar kilometer op een parkeerterreintje terecht bij de Victoria falls, een kleine waterval. Vandaar kijk je ook op een van de vele lochs die Schotland rijk is. Er staat al een andere camper dus wij zoeken daar ook een mooi plekje op. Na een kop koffie gaan we de omgeving verkennen d.w.z dat we de waterval bekijken en daarna naar de oever van het loch lopen. We komen tot de ontdekking dat daar ook een stuk of vier campers staan en dat wij er ook nog wel bij zouden kunnen staan maar dat gaan we niet doen. Waar we nu staan staan we mooi vrij en hebben we geen last van onze buurman. Beneden bij het loch staan ze namelijk in slagorde naast elkaar opgesteld. Als we terug lopen naar ons plekje krijgen we een bui op onze kop en worden we kletsnat dus in de camper droog spul aan en voor de rest van de dag mooi in de camper blijven.     

Het blijft mooi rijden in de highlands

Maandag 12 juni 2017 dag 30

Afgelopen nacht hebben we niet echt lekker geslapen op ons mooie plekje want de regen roffelde hard op het dak van de camper waarbij het ook flink waaide. Ook s'morgens regende het nog wat Bincky het zoveelste natte pak opleverde, hij zag er weer als een verzopen hond uit, wel een zielig gezicht. Maar goed binnen houden was ook geen optie. Na het ontbijt zijn we weer vertrokken en het was inmiddels ook droog en hadden we onderweg slechts af en toe een regenbui. We gingen via een schitterende weg door een prachtig landschap richting de kust waar we naar een paar uur rijden aankwamen in het plaatsje Ullapool. Hier stonden op het parkeerterrein al veel campers en wij zijn er ook bij gaan gestaan. Vervolgens zijn we het plaatsje gaan verkennen en dat was nog wel een keer gebeurd want zo groot is Ullapool nu ook weer niet. Nadat we terug waren bij de camper hebben we Bincky even op de camper laten passen en zijn wij ondertussen boodschappen gaan doen bij de Tesco om voor de komende week weer voldoende levensmiddelen te hebben. Vrouwlief stelde hier bij vast dat de Tesco toch wel een stukje duurder was dan de Lidl waar wij doorgaans heen gaan maar dit even terzijde. Toen alles zijn plekje had gevonden in de camper hebben we onder het genot van een kop koffie overlegt of het nog wel zinvol was om door te rijden naar John O' Groats wat helemaal in het uiterste puntje van het noorden in Schotland ligt. Besloten werd om dat niet te doen, mede omdat de weersomstandigheden voor de wat langere termijn niet zo gunstig waren en we de vele regen eigenlijk wel een beetje beu waren. De camper werd dan ook met de neus richting oostkust gezet en via een schitterende single track road ging het die kant op. Onderweg werd na enige tijd naarstig uitgekeken naar een geschikte plek om te overnachten en die vonden we uiteindelijk bij een rivier in de middle of nowhere. Omdat we niet meer volgens het routeboek reden hadden we eigenlijk geen flauw benul waar we rondhingen, morgen maar eens zien hoe we daar achter kunnen komen.  Wel kwamen tijdens het uitlaten van Bincky er achter dat het hier stikt van de midgets je hoeft de deur maar even te openen en je hebt er meteen een heel peloton van binnen zitten. Dat werd voor het naar bed gaan dus nog een jachtpartij want anders is slapen er echt niet bij. Gelukkig was er na een ware slachting geen midget meer over en hebben we genoten van een weldadige nachtrust.

Dinsdag 13 juni 2017 dag 31

Vanmorgen was het bij het opstaan droog maar ook dit keer zouden we het niet de hele dag droog houden. Tevens stelde we vast dat er nog steeds veel midgets waren want de voorruit zat er helemaal vol mee, gelukkig wel aan de buitenkant. Hoe dan ook het was zaak om hier zo snel mogelijk weg te komen. Ik had een tijdje op de wegenkaarten zitten loeren maar was er niet achter gekomen waar we nu stonden, er zat dan ook niets anders op dan ons lot in handen van Miep te leggen ofwel ons navigatieapparaat  moest ons naar Rosemarkie brengen dat ligt op het Black Isle aan de oostkant van Schotland. Gezegd moet worden dat ze dat heel goed heeft gedaan. Daarbij was vooral het eerste gedeelte van de route heel mooi over een kilometers lange single track road. Daarna werden de wegen wat breder en ook drukker, we kwamen duidelijk weer in de bewoonde wereld terecht. Eenmaal het Black Insel opgereden kwamen we er als snel achter dat het beter het Green Isle had kunnen heten want dat was het, heel groen. Het was dan ook niet verrassend dat de regen hier weer tijdens een heftige bui met bakken uit de lucht kwam vallen. Via kleine plaatsjes met zeer smalle wegen waar we ons met veel moeite door heen ploeterde zijn we naar Cromarty gereden wat aan de andere kant van het schiereiland ligt. Waarom we dat deden wisten we eigenlijk ook niet want er viel daar helemaal niets te beleven of het moesten de boorplatforms voor olie zijn waar er een stuk of wat van in zee stonden. Hoe dan ook, we hebben meteen rechtsomkeer gemaakt om terug te rijden naar waar we vandaan waren gekomen. Uiteindelijk kwamen we in Rosemarkie aan waar we een camping hadden uitgezocht maar helaas, die ging het niet worden want deze was helemaal volgeboekt. Besloten werd om maar naar de volgende camping te gaan die in ons routeboek stond en die bevond zich aan het welbekende loch ness. We rijden via de A9 naar Inverness om vervolgens via een single track road langs loch ness naar naar de camping in Lower Foyers te rijden. Daar hebben ze wel plaats en krijgen we een mooie plek toegewezen met zicht op loch Ness. Het is droog dus maken we nog een kleine wandeling langs het loch en dan is het zo alweer tijd voor het avondeten. De avond brengen we door met wat tv kijken en Bincky uitlaten voordat we het bed in duiken. Morgen weer een dag. 

Het blijft mooi in Schotland, hier zijn we op weg naar de camping in Lower Foyers

Woensdag 14 juni 2017 dag 32

We hebben met veel plezier op deze rustige en stille camping gestaan maar toch trekken we vandaag weer verder omdat we overmorgen in Edinburgh willen zijn om die plaats uitgebreid te gaan bezoeken. Na het ontbijt rijden we dan ook via onze laatste single track road van deze vakantie naar Fort Augustus waarna we vandaar uit naar Inverness rijden en zodoende om heel loch ness te hebben gereden zonder dat we overigs Nessie hebben zien. Onderweg stoppen we nog even bij een giftshop waar vouwlief een paar kalenders koopt met mooie foto's van Schotland. Vanuit Inverness rijden we naar fort George. Het is een fort wat nog in gebruik is door het leger in dit geval militairen van de Schotse Highlanders. Ondanks dat het een kazerne is kun je het gewoon bezichtigen en dat hebben we dan ook gedaan. Het is een mooi fort wat vrijwel nog in originele staat is. We zwerven er een paar uur rond en vanuit het fort heb je ook een mooi zicht op de zee. Er worden daar vaak dolfijnen gespot maar helaas laten die zich niet zien. Tegen vier uur stappen we weer in de camper want we hebben nog 140 km te rijden. De rit ging dwars door de Cairngorm mountens een schitterend berggebied met een even schitterende natuur. Het weer zit dit keer ook mee want op een paar druppels na houden we het de hele dag verder droog. Tegen we half zeven in de avond kwamen we op ons overnachtingsadres aan, een parkeerterreintje in Braemar waar we niet de enigen zijn want er stonden al vier campers. Na het eten zijn we nog even door Braemar gelopen wat best een leuk stadje is. Daarna was het zo weer bedtijd om voor morgen weer goed uitgerust aan een nieuwe dag te beginnen.    

Donderdag 15 juni 2017 dag 33

Na een rustige nacht op het parkeerplaatsje in Braemar zijn we na het ontbijt eerst naar Braemar Castle gereden wat 1 mile buiten het dorp ligt. Het kasteel ziet er van buiten wat verwaarloost uit maar heeft wel een aparte uitstraling door de wat vreemde bouw er van. Hoe het er van binnen uitziet weten we niet want het was nog vroeg in de morgen en het kasteel was nog gesloten. Nadat we door het bijbehorende park zijn gewandeld gaan we weer terug naar de camper. We zijn net op tijd binnen want daarna begon het te regenen en dat zou het voorlopig ook nog wel een tijdje blijven doen. Wel weer jammer want de uitgedachte route naar Edinburgh was best wel mooi. Vlakbij Edingburgh lig Farwick wat bekend is om het Farwick Wheel, een sluis maar dan wel heel anders de de traditionele sluizen, dat wilden we uiteraard wel eens zien. Eenmaal ter plaatse waren we onder indruk van dit technische staaltje van techniek. Eigenlijk kun je het geen sluis noemen maar meer een lift voor boten. Hier worden de boten in een enorme bak met water door een soort hefconstructie naar het 25 meter hoger gelegen kanaal getild waarna de reis weer verder voortgezet kan worden. We hebben met verbazing gekeken hoe de boten naar boven of naar beneden werden gebracht. Na een tijdje naar dit schouwspel te hebben gekeken zijn we doorgereden naar de camping die aan de rand van Edingburgh lag. Na ons aangemeld te hebben konden we op zoek naar ons plekje op deze best grote camping die ook nog eens goed bezet was. Volgens de recensies op internet werd er op deze camping nog wel eens wat ontvreemd en dus was het zaak om goed op je spullen te letten en alles goed op slot te doen. We hebben ook wel politie op de camping gezien maar zelf geen last gehad van wat dan ook. 

Braemar Castle

Farwick Wheel

Vrijdag 16 juni 2017 dag 34.

Vandaag konden we het rustig aan doen en dat hebben we dan ook gedaan want er staat een dagtrip naar het centrum van Edingburh op het programma. Tegen elf uur zijn naar de weg gelopen waar de bushalte was. Natuurlijk stonden wij weer aan de verkeerde kant van de weg te wachten op de bus maar gelukkig verwees een boer op zijn tractor ons naar het juiste bushokje een kleine 100 meter verderop. We hoefden niet lang te wachten op de bus en ook Bincky in de bus meenemen was geen enkel probleem. Voor 4 pond per persoon mochten we de hele dag met bus en tram mee in Edingburh. Niet dat we dat van plan waren maar uit ervaring weten we dat we nog wel eens in de verkeerde bus willen stappen en ja dan is zo'n dagkaart natuurlijk wel handig. Na 45 minuten rijden waren we in het mooie centrum van Edingburgh wat vooral bekend is om zijn kasteel en de Royal mile. Gelukkig was het vandaag de hele dag droog en zodoende konden we op ons gemak de Royal mile aflopen, eigenlijk werden het er twee want we moesten natuurlijk ook weer terug lopen. De Royal mile loopt van Edingburgh Castle naar het Palace of Holyroadhause en ligt in de Old Town wat ook wel te zien aan al die mooie historische gebouwen die de Royal mile omzomen. Nadat we ook het kasteel hadden bekeken en hadden genoten van een kop koffie met een panini bij The Littele Inn hebben we de bus weer terug genomen naar de camping wat waarachtig in en keer goed ging. Het was een mooie dag en ook meteen onze laatste volle dag in Schotland want morgen trekken we Engeland in. 

Edingburgh

Zaterdag 17 juni 2017 dag 35

Vandaag gaan we het mooie maar toch ook wel regenachtige Schotland verlaten en keren we terug in Engeland waar we nog een paar grote steden willen bezoeken. Na een heerlijk ontbijt en de verzorging van de camper verlaten we de camping in Edingburgh en gaan we op weg naar Alnwick. Als we vertrekken is het zwaar bewolkt maar onderweg wordt het steeds zonnige en als we in Alnwick arriveren is het vrijwel onbewolkt en erg warm. Dat waren we de laatste tijd niet echt meer gewend en we vroegen ons dan ook af of het toeval was dat het zo mooi weer was nadat we Engeland ingereden waren. Maar goed tegen twee uur reden we Ainwick binnen en hadden we al snel een plekje gevonden op de grote parkeerplaats in de buurt van het kasteel van Alnwick. Eigenlijk mag je wel zeggen het beroemde kasteel Alnwick want het is wereldbekend geworden door de opnamen voor de Harry Potter films waarin het kasteel figureerde als kasteel Zweinstein. Dat wilde we wel eens zien en de ook daarbij horende tuinen. Helaas waren honden niet welkom dus Bincky moest zich even alleen zien te redden in de camper. De tuinen waren wel mooi maar werden ook min of meer als picknick park gebruikt door de in grote getale aanwezige Engelse gezinnen. We hielden het dan ook redelijk snel voor gezien om daarna het kasteel te gaan bezichtigen. De tuinen en het kasteel zijn van elkaar gescheiden en voor beiden moet apart entreekaarten worden aangeschaft. Als je in de tuinen bent zie je ook helemaal niets van het kasteel. Het kasteel is heel indrukwekkend zowel van binnen als van buiten. Het was verreweg het mooiste kasteel waar we tijdens deze trip in geweest zijn. Helaas was het binnen niet toegestaan om foto's te maken. Nadat we alles van binnen en buiten gezien hadden zijn we weer terug gegaan naar de camper waar Bicnky heel blij was ons weer terug te zien. Het was de bedoeling om een camping in de buurt op te zoeken maar vrouwlief vond dat we ook wel weer eens een keer vrij konden gaan staan en dus hebben we dat gedaan. Het werd uiteindelijk een parkeerplaats vlak bij het dorpje Warkworth en een paar honderd meter van zee af. Hier hebben we de avond en nacht in alle rust doorgebracht want er was verder geen mens te bekennen laat staan een camper.   

Zondag 18 juni 2017 dag 36

Na een rustige nacht stonden we om half acht weer naast ons bed, want de hemel was blauw en de zon scheen al volop, kortom, het beloofde een mooie dag te worden en dat werd het ook. Terwijl vrouwlief met het ontbijt aan de slag ging ben ik met Bincky even naar de zee gelopen waar ik een mooi parkeerterrein zag waar je overdag mocht staan maar overnachten niet was toegestaan. Besloten werd om na het ontbijt hier te gaan staan en dag verder daar luierend door te brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Later op de dag werd het nog knap druk op de parkeerplaats want het was zondag en ook nog eens mooi weer dus de Engelsen gingen ook het strand op. Dat hebben wij s'middags ook gedaan om een lange wandeling te maken met Bicky. Tegen het eind van de middag zijn we weer terug gereden naar ons overnachtingsplekje waar we niet meer alleen stonden want er was inmiddels ook een Engelse camper aangekomen. Na het eten zijn nog even Warkworth ingelopen wat wel een leuk plaatsje was.

Lazy sunday. . . . . . . 

Maandag 19 juni 2017 dag 37

Dinsdag 20 juni 2017 dag 38

Vandaag maar eens lekker uitgeslapen want de camper blijft vandaag staan waar hij staat. Wij daarentegen komen wel degelijk in beweging want we gaan na het ontbijt en de koffie lopend naar het centrum van York. Dat is trouwens nog een beste tippel want de camping ligt net buiten York en het werd dan ook een uurtje behoorlijk doorstappen. Eenmaal in het centrum aangekomen stellen we vast dat York wel een mooie en gezellige stad is en we zijn dan ook beslist niet de enigen die hier rondlopen. Wij struinen ook door de winkelstraatjes en lopen hier en daar wat van die kleine winkeltjes in om te genieten van die typische Engelse sfeer. Natuurlijk heeft York ook weer een indrukwekkende kathedraal die we echter alleen van buiten zien. Wil je ook de binnenkant zien dan moet je 10 pond entree betalen en dat willen we niet. We blijven het vreemd vinden dat je moet betalen om een kerk te kunnen binnen gaan. Als het tegen vieren loopt wandelen we weer terug naar de camping en brengen daar de rest van de middag en avond in alle rust door.  York is het bezoek meer dan waard geweest. Wat het weer betreft, na de hitte van afgelopen dagen was het nu wat koeler, 20 graden, en bewolkt maar hebben we het wel droog gehouden.  

Woensdag 21 juni 2017 dag 39

Na een goede nachtrust konden we ons na het ontbijt gereed maken voor vertrek en verlieten we om half tien Bleakhouse Farm om naar  Oxfort te gaan rijden. Het was in eerste instantie de bedoeling om de rit in een ruk te doen maar eenmaal onderweg besloten we om ongeveer halverwege een camping op te zoeken omdat het eigenlijk veel te mooi weer was om de hele dag in de camper te rijden. Daarnaast hadden we nog genoeg dagen over voordat we de oversteek weer gingen maken. Zo kon het zomaar gebeuren dat we ergens tussen Birmingham en Leicester op camping Conkers terecht kwamen. Een heel nette camping die ook nog eens van de club was waar wij ook tijdelijk lid van zijn, kwam dat even mooi uit. Bij het inchecken ontstond nog wel enige verwarring over het kopen van de lokale traktatie zijnde biscuit, de beste man kwam met een grote doos aan lopen vol met biscuit waar een heel weeshuis wel een paar weken mee verder kon. Ik heb hem maar verteld dat dit niet de bedoeling was en ik het wilde houden bij het doosje biscuit wat me was gegeven als welkoms geschenk. Na al dit gedoe mochten we zelf een plekje opzoeken wat geen probleem was want er was weinig te doen op deze camping. De stoelen konden vervolgens naar buiten om de dag verder lekker in de zon door te brengen. Morgen gaan we dan toch echt naar Oxfort.

Donderdag 22 juni 2017 dag 40.

Na het ontbijt hebben we eerste op ons gemak de camper verzorgt want we hadden vandaag maar 120 km te rijden om op de camping in Oxfort te geraken. Deze camping valt ook onder de Camping en Caravanning club waardoor ik gisteren op de camping waar we nu staan de camping in Oxfort al kon boeken en betalen. De bedoeling was om ook in Oxfort twee overnachtingen te gaan maken maar dat werd er helaas maar één want voor de vrijdag was de camping al volledig vol geboekt. Het was dus zaak om tegen een uur op de camping te staan zodat we dan nog de hele middag hadden om Oxfort te verkennen. Gezegd kan worden dat dit plan geslaagd is want om half een stonden bij de receptie en was het aanmelden een fluitje van een cent. De dame aan de balie was zelfs zo vriendelijk om te vertellen dat ik bij de vorige camping 7 pond teveel had betaald voor een overnachting. Ze zou het bedrag terugstorten op mijn rekening wat inderdaad gebeurd is dus wat ons betreft niets dan goeds voor wat deze camping betreft. Nadat we ons geïnstalleerd hadden op het ons toegewezen plekje zijn we meteen de stad ingelopen. Oxfort is de oudste universiteit stad van Engeland en dat is ook wel te zien aan al die mooie oude gebouwen waar de universiteit is in gehuisvest. Het ene gebouw is nog mooier dan de andere. Het was echt een genot om door Oxfort te wandelen mede omdat er een gezellige drukte was, iets wat je wel vaker ziet in universiteit steden. We hebben dan ook prima vermaakt in Oxfort, weer een van de wat mooiere steden die we inmiddels in heel Europa hebben bezocht. Tegen zes uur zijn we weer terug gelopen naar de camping waar we de avond moe maar voldaan verder hebben door gebracht.     

Oxfort

Vrijdag 23 juni 2017 dag 41

Vandaag moesten we de mooie stadscamping in Oxfort helaas verlaten en omdat we nog wat dagen over hadden besloten we naar Newhaven te rijden om het weekend daar over te gaan staan. We wisten waar we terecht kwamen want hier hadden we onze eerste twee nachten in het Verenigt Koninkrijk ook gestaan. De rit er naar heen verliep voorspoedig, de eerste 83km over de snelweg en vervolgens nog 115km over de A272, een mooie provinciale weg door het glooiende landschap van Sussex. Tegen drie in de middag waren we op de camperplaats aan de kust waar de vriendelijke oude baas voor ons de hoogtebalk verwijderde zodat we het terrein weer op konden rijden om een plekje te zoeken aan de kade. In tegenstelling tot ons eerste verblijf waait het er nu flink maar sinds we weer terug zijn in Engeland hebben we nog geen druppel regen gehad. 

Zaterdag 24 juni 2017 dag 42

Na een stormachtige nacht waarin manlief beter heeft geslapen dan vrouwlief waren we er om half negen weer uit bed voor weer een nieuwe dag in Engeland. Vandaag was het wat het weer betreft niet zo best, veel wind, regen en motregen. Dat krijg je er van als je zegt dat je nog geen druppel regen hebt gehad sinds we weer terug in Engeland waren, dat wordt dan meteen afgestraft. Gevolg was dat de boeken weer uit de kast gehaald kon worden waarna de dag in alle rust werd doorgebracht in de camper. Tegen vieren klaarde het op en werd het droog dus toch maar even een frisse neus gehaald en van de gelegenheid gebruik gemaakt om even Newhaven in de te lopen. Daar stelden we vast het centrum behoorlijk verouderd was met veel te koop staande winkelpanden. Daarna zijn we via de haven terug gelopen die er wel wat beter uitzag hoewel hier ook wel enkele schepen zagen liggen die hun beste tijd wel hadden gehad. Nadat we ferry nog zagen vertrekken naar Dieppe zijn we weer terug gelopen naar de camper voor een kop thee, het avond eten en voor we het wisten was de avond ook al voorbij, morgen weer een nieuwe dag!    

Haven van Newhaven

Zondag 25 juni 2017 dag 43

Ook afgelopen nacht waaide het weer flink en daarnaast hebben we ook nog eens wat last gehad van de locale jeugd die het schijnbaar leuk vonden om met hun auto's met gierende banden op te trekken naast de camper. Tja,  je moet toch wat als je je verveeld in Newhaven waar verder niets te beleven valt. Hoe dan ook, het leverde ons weinig nachtrust op en we besloten dan ook een ander plekje op te zoeken om herhaling in de komende nacht de voorkomen. Maar voordat we dat deden zijn we eerst met de camper de omgeving gaan verkennen want hoewel het hard waaide was het wel droog. Onze eerste bestemming was Beachy Head, een kaap vlakbij het stadje Eastbourne. Beachy Head is bekend om drie redenen. De eerste reden is dat je hier krijtrotsen hebt die met 165 meter een van de hoogste zijn van Engeland. De tweede reden is het Beachy Head Lighthouse, een vuurtoren die gebouw is in 1902 en tot juni 1982 bemand werd door drie vuurtorenwachters. Vanaf juni 1982 werd de bediening geautomatiseerd en op afstand bedient. Het bijzondere van de vuurtoren is dat hij in zee staat. De derde reden waar Beachy Head om bekend is is minder fraai want dat is het aantal zelfmoorden wat hier gepleegd wordt door mensen die van de rotsen afspringen. Gemiddeld zijn dat er een stuk of 20 per jaar. Sinds 2006 patrouilleert het Beachy Head Chaplaincy in de omgeving om potentiële springers tegen te houden en is het aantal zelfmoorden wat afgenomen. Gelukkig gebeurde iets dergelijks niet tijdens ons korte verblijf dat we daar waren. We hebben ons ook niet te dicht bij de kliffen gewaagd want het waaide daar knap hard en we wilden toch nog wel een tijdje van het leven genieten. Nadat we daar alles gezien hadden zijn we door een prachtig landschap naar Eastbourne gereden maar daar konden we geen geschikte parkeerplaats vinden voor de camper dus zijn we toen maar door gereden naar onze standplaats in Newhaven. We hadden nog tijd om een stuk te wandelen met Bincky voordat de avond inviel en we ons terugtrokken in de camper. Toen we naar bed gingen hoopten we maar dat we op ons nieuwe plekje rustiger staan dan waar we gisteren stonden.. 

Maandag 26 juni 2017 dag 44

Na een rustige nacht waarin de wind zich zelfs gedeisd hield stonden we om acht uur naast ons bed. Na de wandeling met Bincky en het ontbijt hebben we afscheid genomen van de oude baas die het terrein beheert en zijn we richting Hawkhurst gereden. Dit ging niet helemaal zoals we ons dat hadden voorgesteld en het in het routeboek beschreven stond. Waar we ons verreden hebben weten we niet precies maar het ging vrijwel allemaal over B weggetjes, dus smal, smaller en allersmalst, kortom nog eenmaal de kwelling doorstaan van te smalle wegen en de spiegels heel te zien houden wat wonderwel lukte. Ook kwamen we waarachtig na verloop van tijd in Hawkhurst aan waar we onze laatste kasteel, het Bodiam castle, in Engeland met een bezoek gingen vereren. Hoewel er ruimschoots ruimte was op de parkeerplaats besloot een Duitser toch om wat voor reden dan ook zijn auto met caravan vlak naast de camper van ons neer te zetten. Gelukkig hadden wij de deur aan de andere kant zitten zodat we toch nog onze camper in en uit konden komen. Soms kom je toch wel wat apart volk tegen. Dan nog even wat kasteel Bodiam betreft. Het kasteel stamt uit 1385 en is in opdracht van koning Eduart III van Engeland gebouwd, het waarom is nooit duidelijk geworden. Van buiten ziet het kasteel er heel mooi uit maar de binnenkant is een ruine zonder dak. Nadat we het gezien hebben zijn we bij de camper lekker buiten gaan zitten onder het genot van een kopje koffie want het was vandaag lekker warm en vrijwel onbewolkt. Vervolgens zijn we doorgereden naar Canterbury waar na anderhalf uur rijden aan kwamen op de camping, ook weer van de friendly camping en caravanning club. Dit keer was het "friendly" wat minder want onze overburen moesten hun net opgezette windscherm weer afbreken want dat was "strictly prohibited" terwijl het ons vrij normaal leek om op een camping een windscherm te plaatsen maar ja wij zijn meer van het camperen en hebben verder niet zoveel verstand van het reilen en zeilen op een camping. Hoe dan ook, vriendelijk of niet, op deze camping blijven gaan we twee overnachtingen doen.

Dinsdag 27 juni 2017 dag 45

Na een goede nachtrust stonden we om acht uur weer naast ons bed. Vandaag doen we het rustig aan, althans dat dacht ik maar vrouwlief dacht daar anders over want die sloeg heel fanatiek aan de poets waarbij vooral het interieur van de keuken het mikpunt van haar inspanningen was. Om niet in de weg te lopen of zitten leek het mij wel een strak plan om samen met Bincky buiten te gaan zitten waar het weliswaar bewolkt was maar wel lekker warm was. Nadat de poetswoede bij vrouwlief was afgezakt en ze tijd had gehad voor een welverdiend  bakje koffie zijn we gaan wandelen. Eerlijk gezegd was dat niet echt een succes omdat er geen wandelpaden of routes waren en je dus de verharde weg aan moest houden met daarop het nodige verkeer. We waren dan ook weer vrij snel weer terug op de camping waar we de rest van de dag in alle rust hebben doorgebracht.  Morgen verkassen we weer, maar dan slechts enkele kilometers.

Woensdag 28 juni 2017 dag 46

Camperplaats van Canterbury, niet de mooiste maar wel praktisch voor een stadsbezoek.

Toen we vanmorgen opstonden was het na een nachtje regen weer droog en dat zou het ook de hele dag blijven. Vandaag gaan we de camping verlaten maar aangezien we maar 2,7 km hoeven te rijden nemen we uitgebreid te tijd om te ontbijten. Na ook nog uitgebreid koffie te hebben gedronken gaan we toch maar eens op weg. Het einddoel van vandaag is een park and ride wat ongeveer 2 km buiten Canterbury ligt. De reden is dat we van daaruit gemakkelijk met de bus naar het centrum van Canterbury kunnen. Op het parkeerterrein is apart gedeelte voor campers waar er in totaal 24 kunnen staan. Er zijn ook camper voorzieningen zoals het innemen van fris water, het lozen van grijs water en het legen van de favoriete doos.  De kosten bedragen 3 pond per 24 uur en dat is dan inclusief de pendelbus. Het moet gezegd worden, een dikke pluim voor Canterbury! Tegen de middag zijn we ter plaatse en zijn er nog een paar plaatsen vrij. Na installatie nemen we meteen de pendelbus naar het centrum die om de tien minuten vertrekt. We willen vast een eerste indruk opdoen van Canterbury omdat we er morgen de hele dag voor uit willen trekken om Canterbury te bekijken. Hoe dat is verlopen leest u hier onder.

Donderdag 29 juni 2017 dag 47

Na een goede nachtrust en ontbijt waren we tegen een uur of elf wel weer zo ver om wederom de pendelbus te pakken naar het centrum van Canterbury. Het wordt onze laatste dag in Engeland want morgen rijden we naar Dover om met de ferry over te steken naar Frankrijk. Eenmaal in het centrum zijn we eerst een stuk over de stadswal gelopen waar ons verderop een schitterend uitzicht over Canterbury werd beloofd maar dat viel in de praktijk toch wel wat tegen. Wel zagen we dat de kathedraal van Canterbury voor een groot deel in de steigers stond. Toch maar eens die richting uitgelopen waarbij we er achter kwamen dat het haast onmogelijk is om goed zicht op de kathedraal te krijgen, hij is vrijwel geheel ingekapseld door woningen, bedrijven en winkels. Wil je er echt meer van zien zul je 13 pond per persoon moeten betalen iets wat wij niet hebben gedaan. Buiten dat om is Canterbury een heel gezellige plaats waar het goed te vertoeven is, we hebben daar dan ook vrijwel de hele dag rondgelopen en met veel plezier. Het meeste speelt zich af in de hoofdstraat waar dan ook de meeste toeristen rondlopen. Wil je wat meer rust dan kun je een van de vele parken van Canterbury inlopen. Tegen vijf uur waren we weer terug in de camper en hebben onze laatste avond in Engeland door gebracht met een hapje en een drankje. 

Canterbury

Vrijdag 30 juni 2017 dag 48

Na een goede nachtrust stonden we om acht uur naast het bed om vandaag de oversteek te maken naar het vaste land. We deden het rustig aan want de reeds besproken ferry zou om 11.45 uur vertrekken uit Dover. Tegen half elf uur hebben dan toch de camperplaats in Canterbury verlaten om naar Dover te rijden een ritje wat slechts een half uurtje duurde. Bij de haven aangekomen verliep het inchecken soepel hoewel ze ons er natuurlijk weer uitpikten voor een controle wat trouwens niet zoveel voor stelde, een korte blik in de camper en dat was het dan wel. Nadat wij als een van de laatsten aan boord waren gereden verliet de ferry de haven van Dover. Onderweg naar Frankrijk kon de klok weer een uur vooruit worden gezet waardoor we pas om 15.15 in Calais waren waar wij dit keer als een van de eersten van boord mochten. Het eerste stuk liep weer tussen het ijzeren gordijn door maar daar waar het ophield renden nog een stuk of twintig vluchtelingen voor ons de weg over op de vlucht voor de aanwezige politie. Wij zijn richting Gravelines gereden waar we net als bij de heenreis zullen overnachten. Onderweg even naar de Lidl geweest om thuis niet met een lege koelkast te worden geconfronteerd. Eenmaal op de camperplaats gekomen stond die al aardig vol maar was er toch ook nog wel een plaatsje voor ons. In de avond nog even een wandeling gemaakt en bijtijds naar bed gegaan zodat we goed uitgerust aan de laatste etappe van onze reis kunnen beginnen.  

Het "ijzeren gordijn" bij de haven

Zaterdag 1 juli 2017 dag 49